Adana Mam Legros
Artist & Activist
Violence in contrast
“([Our notions of violence in society)] reveal above all a psychological and social pathology, which requires care and serious reflection on our priorities. The increase in violence that we observe in Western societies, regardless of age, gender, and social context, is perhaps related to a growing inability to endure the duties society brings upon us and a concerning propensity to confuse universal rights and individual desires. In these conditions, we should question our growing inability to endure frustrations and control our aggressiveness. It is our education that is in question, not our principles. That has to be changed. For about thirty years, personal development and personal self-satisfaction have taken precedence over respect for others and the common law. This concerns both men and women and has nothing to do with what is happening in other parts of the world where, on the contrary, the law holding back individual and personal development simply makes no sense. In truth, our societies need to re-learn the notion of duty as much as others, in order to claim our rights. By wanting at all costs to confuse the two contexts, we condemn ourselves not only to powerlessness, but also to injustice. By continually raising awareness about ‘gender violence,’ we are guilty of a new sexism which is no more acceptable than what came before.”
Elizabeth Badinter
Philosopher, author and historian
អំពើហឹង្សាក្នុងបែបផ្ទុយគ្នា
(សញ្ញាណនៃអំពើហឹង្សារបស់យើងនៅក្នុងសង្គម) បង្ហាញអោយឃើញពីជម្ងឺផ្លូវចិត្ត និងសង្គមដែលទាមទារអោយមានការយកចិត្តទុកដាក់ និងការពិចារណាអោយបានល្អិតល្អន់ទៅលើអទិភាពរបស់យើង។ កំណើននៃអំពើហឹង្សាដែលយើងសង្កេតមើលនៅក្នុងសង្គមលោកខាងលិច គឺការមិនយកចិត្តទុកដាក់ពី អាយុ - យ៉េនឌ័រ និងបរិបទសង្គម និងប្រហែលជាមានការពាក់ព័ន្ធទៅនឹងកង្វះសមត្ថភាព ក្នុងការទទួលយកកិច្ចការសង្គម ហើយទាក់ទងនឹងទំនោរក្នុងការបញ្ជាក់សិទ្ធិជាសកល និង បំណងប្រាថ្នារបស់បុគ្គលផងដែរ។ នៅក្នុងលក្ខខណ្ឌទាំងនេះយើងគួរតែ ចោទសំណួរលើការខ្វះសមត្ថភាពក្នុងការចេះអត់ទ្រាំលើខ្លួនឯង ហើយក៏ត្រូវចេះរៀនគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍របស់យើងដែរ។ វាសំដៅទៅលើការសិក្សារបស់យើងតែប៉ុណ្ណោះ មិនមែនគោលការណ៍របស់យើងនោះទេ។ យើងគួរតែផ្លាស់ប្ដូរ។ ប្រហែលជា ៣០ឆ្នាំមកហើយ ការអភិវឌ្ឍន៍ផ្ទាល់ខ្លួន និងការចេះស្រឡាញ់ខ្លួនឯង គឺមានអទិភាពជាងការគោរពអ្នកដ៏ទៃ និងច្បាប់រួម។ នេះគឺទាក់ទងទាំងបុរស និង ស្រ្តីភេទ ដោយគ្មានការប៉ះពាល់ទៅនឹងកត្តាផ្សេងៗទៀតនៅលើពិភពលោកឡើយ។ តែផ្ទុយទៅវិញច្បាប់បែរជាយល់ឃើញផ្ទុយពីទស្សនៈខាងលើទៅវិញ ដោយគិតថាការអភិវឌ្ឍន៍របស់បុគ្គលម្នាក់ៗបែរជាគ្មានន័យទៅវិញ។ តាមពិតទៅសង្គមរបស់យើងត្រូវសិក្សាម្ដងទៀតពីសញ្ញាណនៃកាតព្វកិច្ចអោយបានច្រើនដូចកត្តាផ្សេងៗទៀតដែរ ដើម្បីទទួលបានការទាមទារសិទ្ធិរបស់យើង។
ការបំភ័ន្តទៅលើបរិបទទាំងពីរយ៉ាងនេះ បានដាក់ទ័ណ្ឌកម្មខ្លួនឯង ដោយមិនត្រឹមតែ បំផ្លាញភាពខ្លាំងរបស់យើងប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងបង្កើតអោយមានភាពអយុត្តិធម៌ទៀតផង។ តាមរយៈការយល់ដឹងអំពី “អំពើហឹង្សាយ៉េនឌឺរ” យើងមានការសោកស្ដោយចំពោះទស្សនៈថ្មីមួយនេះដោយយើងមិនអាចទទួលយកដូចពីមុនបានទៀតឡើយ។
Elizabeth Badinter
ទស្សនវិទូ អ្នកនិពន្ធ និងជាអ្នកប្រវត្តិសាស្ត្រ